هیچ وقت طعم خوشبختیو نفهمیدم..

همیشه بم گفته شده بود ک بازنده ای تو نمیتونی عادی رفتار کنی..

تو نمیتونی نافرمانی کنی..

اما من همیشه گوشه قلبم ی نور قایم کردم..

ی نور که منتظرم یکی کاملش کنه..

من منتظرم اون طعمو بچشم..

شاید طول بکشه..

شاید ۱ سال..۲ سال..۱۰ سال..اما من بازم میخام نور دلم کامل بشه..

مطمئنم پیدا میشه..

بالاخره از زندانم راحت میشم..

دنیام رنگی میشه..درست مثل گوشه ی دلم ک رنگیه!

-خاطرات ۱۹ سالگی کیم تهیونگ 

( قسمتی از فن فیکی ک گشادی نمیزارع ادامه بدم:| )